Δώρο Zωής: Διαβάστε ένα απόσπασμα

Μαρία Πεπικίδου Συγγραφέας, ποιήτρια.

Η Μαρία Πεπικίδου γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1973 στην Καλλίπολη του Πειραιά. Δύο οι μεγάλες αγάπες της ζωής της, τα παιδιά και η ποίηση. Τα παιδιά μεγάλη επιθυμία της που έκανε πραγματικότητα αρχίζοντας με το να παντρευτεί τον σύζυγό της Γεώργιο Παπαμάρκου και να αποκτήσει τέσσερα παιδιά τον Παντελή την Μαριάννα την Χριστίνα και τον Νίκο. Σπούδασε τη ζωή μεγαλώνοντάς τα και φροντίζοντας την οικογένειά της. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το όνειρο έβαλε πλώρη για το ταξίδι του στα απέραντα πελάγη της ποίησης. Ξεκίνησε με την ποιητική συλλογή «Αναγέννηση.» Τρία βιβλία, μια συλλογή από ποιήματα βγαλμένα από της ζωής τα δρώμενα, βγαλμένα από της ψυχής τα χρώματα απ’ της καρδιάς και του νου τις σκέψεις. Το 2013 τρεις εκδόσεις Δώρο ζωής -Χειρόγραφο ψυχής- Νοσταλγία. Το 2014 επανέρχεται με την έκδοση της ποιητικής συλλογής της. "Απόκρυφες ώρες".Το 2020 αποτέλεσμα της συνεργασίας της με τον ποιητή συγγραφέα Γιάννη Παππά ήταν η έκδοση του μυθιστορήματος «Εκεί που κρύβονται τα όνειρα». Νοέμβριο του 2020 έχει εκδώσει την ποιητική της συλλογή. "Περιπλανώμενος έρωτας"

Αχ! Αγάπη μου

Αχ! Αγάπη μου..
Δεν υπάρχει μέτρο να μετρηθείς
μήτε καλούπι
στο σύμπαν να χωρέσεις.
Ούτε ζυγός η αξία σου να ζυγιστεί
στην καρδιά μου
δεν ήλπιζα ν' αντέξεις.

Στο άπειρο ζητώ
το μέγεθός σου να δείξω
αμύθητους θησαυρούς
γυρεύω να κρύψω.
Την απόλυτη αίσθηση
αναζητώ να με νιώσεις
ίσως να είμαι τυφλή
αλλά μη μου θυμώσεις.

Ήρθες μια μέρα
σαν άνεμος καυτός
έδιωξες την παγωνιά
της καρδιάς μου.
Ήρθες σαν αντανάκλαση
του ήλιου φως
πήρες τους φόβους
απ' τα όνειρά μου.

Ζούσα
καθημερινά στην ορφάνια
χαμένη κι εγώ μες στ’ αζήτητα.
Φώλιαζα
την ελπίδα στην αφάνεια
μ' ελάχιστα ήμουν κι ασήμαντα.
Αντάλλαξες τον πόνο μου
με τη χαρά.
Στο πλευρό σου έκανες χώρο
να πλαγιάσω.

Ξεδίψασες τα χείλη μου
με δυο γλυκά φιλιά.
Φτερά αγγέλου φόρεσες
εμένα να σκεπάσουν.
Ζεστή ανάσα
στην πνοή μου έδωσες.

Τα βήματά σου
είναι πλάι στα δικά μου.
Μέσα στο τούνελ
του μυαλού μου πέρασες.
Πολέμησες με όλα
τα διλλήματά μου.

Στη γειτονιά μου
ο έρωτάς σου κατοικεί.
Στου νου μου την πόλη
μπαινοβγαίνεις.

Στο όνειρό μου
κάθε βράδυ είσαι εκεί.
Στις σκέψεις μου
της μέρας ταξιδεύεις._