"Σελ. 7-13"

Αχ! Αγάπη μου

Αχ! Αγάπη μου..
Δεν υπάρχει μέτρο να μετρηθείς
μήτε καλούπι
στο σύμπαν να χωρέσεις.
Ούτε ζυγός η αξία σου να ζυγιστεί
στην καρδιά μου
δεν ήλπιζα ν' αντέξεις.

Στο άπειρο ζητώ
το μέγεθός σου να δείξω
αμύθητους θησαυρούς
γυρεύω να κρύψω.
Την απόλυτη αίσθηση
αναζητώ να με νιώσεις
ίσως να είμαι τυφλή
αλλά μη μου θυμώσεις.

Ήρθες μια μέρα
σαν άνεμος καυτός
έδιωξες την παγωνιά
της καρδιάς μου.
Ήρθες σαν αντανάκλαση
του ήλιου φως
πήρες τους φόβους
απ' τα όνειρά μου.

Ζούσα
καθημερινά στην ορφάνια
χαμένη κι εγώ μες στ’ αζήτητα.
Φώλιαζα
την ελπίδα στην αφάνεια
μ' ελάχιστα ήμουν κι ασήμαντα.

Αντάλλαξες τον πόνο μου
με τη χαρά.
Στο πλευρό σου έκανες χώρο
να πλαγιάσω.

Ξεδίψασες τα χείλη μου
με δυο γλυκά φιλιά.
Φτερά αγγέλου φόρεσες
εμένα να σκεπάσουν.

Ζεστή ανάσα
στην πνοή μου έδωσες.
Τα βήματά σου
είναι πλάι στα δικά μου.

Μέσα στο τούνελ
του μυαλού μου πέρασες.
Πολέμησες με όλα
τα διλλήματά μου.

Στη γειτονιά μου
ο έρωτάς σου κατοικεί.
Στου νου μου την πόλη
μπαινοβγαίνεις.

Στο όνειρό μου
κάθε βράδυ είσαι εκεί.
Στις σκέψεις μου
της μέρας ταξιδεύεις._





Εσύ μόνο εσύ


Εσύ, μόνο εσύ..
Που ήρθες και μου ζωγράφισες 
με χάδια το κορμί μου.
Σαν λάφυρο εμφύλιου πολέμου
κέρδισες την ψυχή μου.
Στ' αστέρια σπίτι μου 'χτισες
κι αμπάρωσες την πόρτα.
Γνωρίζοντας πως ο έρωτάς μας
δε δέχεται δεσμά.

_Ηδονή του μυαλού μου
εσύ, μόνο εσύ..

Που τα κρυμμένα μου όνειρα 
είδες μες στη ματιά μου.
Επιβάλλοντας την αύρα της σιωπής
και της αγάπης στα όριά μου.

Σκορπίστηκες στον ουρανό
έγινες φως να με φωτίζεις.
Δίνοντας γεύση στη σκέψη μου 
τις γκρίζες λέξεις χρωματίζεις. 

_Της καρδιάς μου, ταυτότητα
εσύ, μόνο εσύ..

Ξένα βήματα ακολούθησα
κι όμως χάθηκα στα δικά σου.
Έγινες τ' όραμα της ζωής 
κι ονειρεύομαι τα όνειρά σου.

Τα δάκρυα της χαράς μου
στου χρόνου την κλεψύδρα.
Μου 'μαθες τρόπους να κοιμάμαι 
στα σύννεφα ήρεμα τη νύχτα.

_Της μοίρας μου, επιλογή
εσύ, μόνο εσύ..

Παλμός μου έγινες γλυκός
των αισθήσεων παραζάλη.
Αβέβαιο αν νικήσω ή αν χαθώ
στου έρωτα την πάλη.

Ακολουθώντας την ηχώ σαν μαγεμένη
να 'μαι στο πλάι σου δική σου.
Με παράλληλες καυτές ανάσες 
μεταλαμβάνοντας το φιλί σου.

_Η γλώσσα των χεριών μου
εσύ, μόνο εσύ.

Ίσως δε θα 'χω μυαλό αύριο να σκεφτώ
ίσως ούτε και μιλιά να στο φωνάξω.
Ίσως όλοι με σταυρώσουν απόψε γι' αυτό 
κι όσα σμιλεύω με λόγια δε σου γράψω.

Δε σ’ αποχαιρετώ, ούτε και σ’ απαρνιέμαι
μια ευχή σου μονάχα κρατώ:

«Μακριά μου μη φεύγεις 
από εσένα κρατιέμαι»




Δώρο ζωής

Έγινες η ανάσα της ζωής μου
στο ερωτικό ταξίδι του ονείρου.

Πέρα από κάθε γήινο ορίζοντα
είσαι ο εραστής του ονείρου μου.

Μ' ένα παιχνίδι λέξεων κι αγάπης
παίζω τον έρωτα δίχως όρια.

Κι ένα δώρο της ζωής κερδίζω
πάθος στη φαντασία μου προσθέτεις.

Με απλές συντεταγμένες αγάπης
στο χάρτη του έρωτα σε συναντώ.

Με τη φλόγα της αγάπης σ' αγκαλιάζω
θησαυρέ του ονείρου μου, εσύ.

Το μονόγραμμα μου και το τέλος μου
στην αλυσίδα των λέξεων σε κυνηγώ.

Έγινα εθελοντής στο ταξίδι αυτό
και του έρωτα την τιμή, διπλά πληρώνω._



«Αφιερωμένο»
Στον άνθρωπο που υπήρξε πηγή
της έμπνευσής μου.
Δώσ’ μου

Ένα ανοιξιάτικο βράδυ
σε συνάντησα
σ' ένα μεγάλο δωμάτιο
του μυαλού μου.
Τα φώτα της ζωής μου
όλα άναψαν
του έρωτα φλόγες πήρε
το κορμί μου.

Απ' το λήθαργο βγήκε
ένας γλυκός πειρασμός
η μορφή σου που αχόρταγα
κοιτώ και ταξιδεύω.
Σαν ένας καθρέπτης 
της ψυχής μαγικός
με την πένα της καρδιάς
τα χνάρια σου γυρεύω.

Να 'σαι κοντά μου ζήτησες
να 'μαι κοντά σου
για να με προσέχεις.
Μες στ
a αγγελικά σου
μάτια χάθηκα
με σήκωσες στον ουρανό
στα χέρια με πηγαίνεις.


«Δώσ’ μου εικόνες να στο δείξω
δώσ’ μου σκέψεις να στο πω
δώσ’ μου λόγια να τραγουδήσω
το πιο μεγάλο σ' αγαπώ»





Γιορτή στον έρωτα

Η χάρη της ζωής θείο έρωτα θέλει
κι ο δρόμος της αγάπης δίπλα σου
ας με φέρει.

Πρωταρχική μου ανάγκη ψυχής μου προσευχή
σαν έρθει στο μυαλό μου η σκέψη σου
η ζεστή.

Πάει καιρός που τέλειωσαν, οι μέρες της ζωής μου
μες στα γαλάζια σύννεφα γυρνάς
την ύπαρξή μου.

Την ευχή μου εισάκουσες κι ήρθες κοντά σ ’εμένα
γιάτρεψες την καρδιά μου μάτια μου
αγαπημένα.

Γλυκό του πόνου φάρμακο, σαν καίγομαι απ' αγάπη
σ' ένα αστέρι κατοικώ μες στ' ουρανού
τα πλάτη.

Σαν όνειρο ο έρωτας σαν παραμύθι η αγάπη
ο πόθος μου απλώθηκε κοντά σου
να πλαγιάσει.

Η αγκαλιά σου φιλόξενη τόσο μα τόσο αγαπημένη
μέσα της ν' αποκοιμηθώ 
όση ζωή μου μένει.
  
«Πάω όπου με πας εσύ, τη μοίρα μου τυφλά οδηγείς
σ’ ακολουθώ σαν μαγεμένη απ’ τη ματιά σου
μεθυσμένη»